เด็กของเรา

"เด็กต้องอย่างนี้สิ" ผู้มาเยือนออกปากเมื่อเห็นเด็กๆ ที่ปัญโญทัยมีความสดใสทั้งในแววตา สีหน้า อากัปกิริยา

ที่ปัญโญทัยเราปกป้องความเป็นเด็ก เรารักษาความบริสุทธิ์สดใสของวัยเด็กเอาไว้ เปิดโอกาสให้เด็กได้ใช้ชีวิตอย่างเด็ก เบ่งบานไปตามขั้นตอนอย่างเป็นธรรมชาติ พัฒนาไปอย่างรอบด้านและสมดุล

ในชั้นเล็กๆ เขาอาจจะอ่านเขียนได้ช้ากว่าเด็กวัยเดียวกันที่อยู่โรงเรียนอื่น แต่เขาก็เป่าขลุ่ย ถักนิตติ้ง ทักทายภาษาอังกฤษและจีนได้ ทักษะการใช้มือ ความคล่องตัว การประสานระหว่างส่วนต่างๆ ทำได้ดีกว่าเด็กอื่นๆ ครั้นเมื่อพื้นฐานในการอ่านเขียนแน่นขึ้น เขาก็จะตะลุยอ่านหนังสือชนิดที่คุณไม่จำเป็นต้องไปหาวิธีจูงใจให้ลูกรักการอ่านเลย

สำหรับเด็กที่โตขึ้น ก็จะเป็นที่สังเกตได้ว่ามีความเป็นเด็กมากกว่าเด็กอื่นๆ ไม่ได้ดูเหมือนวัยรุ่นทั่วๆ ไป ทั้งการแต่งกายและพฤติกรรม ไม่ก้าวสู่ความเป็นหนุ่มเป็นสาวเร็วก่อนเวลาอันควร

เขามีความเป็นเด็กในเรื่องที่ควรจะเป็นเด็ก และเป็นผู้ใหญ่ในเรื่องที่ควรจะเป็นผู้ใหญ่ ซึ่งกลับกันกับเด็กทั่วๆ ไปที่เป็นเด็กในเรื่องที่ควรจะเป็นผู้ใหญ่ แต่กลับเป็นผู้ใหญ่ในเรื่องที่ควรจะเป็นเด็กดังที่เราเห็นๆ กันอยู่

เด็กโตที่ไปฝึกงานหรือฝึกหัดทักษะตามสถานที่ต่างๆ มักได้รับคำชมเชยว่ามีความรับผิดชอบ มีความตั้งใจ มีความพยายาม เรียนรู้ได้เร็ว ทักษะในการทำงานดี

ตัวเด็กเองก็รู้สึกว่า พร้อมที่จะลองทำและเรียนรู้สิ่งใหม่ แม้จะไม่เคยทำมาก่อน นอกจากนั้นยังพบว่าตัวเองมีพื้นฐานภายในที่พร้อมสำหรับการทำสิ่งต่างๆ